GOBERNU MOTAK XVIII. MENDEAREN HASIERAN

Mende haren lehen erdian, Estuardo dinastiako erregeak monarka absolutu gisa gobernatzen ahalegindu ziren Bretainia Handian eta Irlandan zituzten lurraldeetan, baina
parlamentuan nagusi zen taldearen aurkaritza sendoa izan zuten: burgesiarena.

Monarkaren eta burgesiaren arteko gatazkak 1642ko eta 1688ko iraultzakeragin zituen, eta haien ondorioz Estuardo dinastia agintetik kendu etamonarkia parlamentarioa
gailendu zen.

Sistema politiko berri hartan legeak erregeen gainetik zeuden; eta parlamentuak
baldintzatzen zuen erregearen boterea.1689ko Eskubideen Adierazpeneanerregeak
hainbat eskubide eta askatasun bermatzen zizkien herritarrei, eta azpimarratzen zen
erregeak parlamentuaren oniritzirik gabe ezingo zituela ez legeak onartu, ez zerga berriak
sortu, ez eta haiek kobratu ere. Horrelaxe ezarri ziren botereen banaketaren oinarriak.

XVIII. mendean, absolutismoa zen sistema politikorik hedatuena Europako zatirik
handienean.Erregeak bere esku zituen boterelegegilea, betearazlea eta judiziala

Boterea ezartzeko, erregeak funtzionario asko eta armada handia zituen ondoan. Hainbat
auzi, zerga berrien ezarpena adibidez, hiru

Ekonomia-alorrean monarka absolutuekmerkantilismoaezarri zuten: herrialdearen
aberastasuna neurtzeko herrialdeak zenbat urre eta zilar zuen hartzen zen kontuan, eta aberastasuna handitzeko industria eta esportazioak bultzatu eta inportazioak murriztu behar ziren.