Στη θεία λατρεία είχε πορφυρό χρώμα το ευαγγέλιο της αγίας Τράπεζας. Στη βυζαντινή συμβολική των χρωμάτων, το πορφυρό χρώμα ένωνε την αιωνιότητα, το θείο.
Οι άγιοι και οι όσιοι των εικόνων και των τοιχογραφιών συχνά απεικονίζονται με λευκά ενδύματα. Σύμβολο καθαρότητας και απόσπασης από ο,τι είναι γήινο.Το λευκό είναι το χρώμα της προαιώνιας σιωπής.
Το χρώμα του τέλους, το χρώμα του θανάτου
Το πράσινο (χλοερό) συμβόλιζε τη νεότητα, το σφρίγος αντιτάσσεται στα θεία χρώματα. Χρώμα της χλόης και τον φύλλων, το πράσινο είναι υπερβολικά υλικό.
Το βαθύ γαλάζιο (κυανό) συμβολίζει τα άγνωστα μυστικά. Στην ανατολική χριστιανική κοινωνία θεωρούνταν το σύμβολο του υπερβατικού κόσμου και συνδεόταν με την αιώνια αλήθεια του Θεού.
Το κίτρινο (ξανθό) είχε εξολοκλήρου εύλογα θεωρηθεί φορέας του φωτός. Από τις πιο μακρινές εποχές, το χρυσό σήμαινε πλούτο και άρα εξουσία.
Το χρυσό είχε υψηλή εκτίμηση στην κοσμική και εκκλησιαστική διοίκηση του Βυζαντίου. Τα αυτοκρατορικά ενδύματα ήταν υφασμένα με χρυσό. Κατείχε στο σύστημα τον αισθητικών κατηγοριών εξέχουσα θέση, εκφράζοντας το διακοσμητικό και πνευματικό πλούτο τον βυζαντινών.