ร้อยกรอง

บทร้อยกรอง หมายถึง ถ้อยคำที่เรียบเรียงให้เป็นระเบียบตามบัญญัติแห่งฉันทลักษณ์

โดยมีกำหนดข้อบังคับต่าง ๆ เพื่อให้เกิดความครึกครื้น และมีความไพเราะแตกต่างไปจากถ้อยคำธรรมดา ในการอ่านบทร้อยกรองนั้น เราเรียนกว่า “การอ่านทำนองเสนาะ”

การอ่านทำนองเสนาะคือ วิธีการอ่านออกเสียงอย่างไพเราะตามลีลาของบทร้อยกรองประเภท โคลง ฉันท์ กาพย์ กลอน

บางคนให้ความหมายว่า การอ่านทำนองเสนาะ คือ การอ่านตามทำนอง ( ทำนอง = ระบบเสียงสูงต่ำ ซึ่งมีจังหวะสั้นยาว ) เพื่อให้เกิดความเสนาะ ( เสนาะ , น่าฟัง , เพราะ , วังเวงใจ )

การอ่านทำนองเสนาะเป็นการอ่านให้คนอื่นฟัง ฉะนั้นทำนองเสนาะต้องอ่านออกเสียง

การอ่านทำนองเสนาะเป็นการอ่านให้คนอื่นฟัง ฉะนั้นทำนองเสนาะต้องอ่านออกเสียง

เสียงทำให้เกิดความรู้สึก – ทำให้เห็นความงาม – เห็นความไพเราะ – เห็นภาพพจน์

ผู้ฟังสัมผัสด้วยเสียงจึงจะเข้าถึงรสและความงามของบทร้อยกรองที่เรียนกว่า อ่านแล้วฟังพริ้งเราะเสนาะโสต

การอ่านทำนองเสนาะจึงมุ่งให้ผู้ฟังเข้าถึงรสและเห็นความงามของบทร้อยกรอง

ช่วยให้ผู้ฟังเข้าถึงรสและเห็นความงามของบทร้อยกรองที่อ่าน

ช่วยให้ผู้ฟังได้รับความไพเราะและเกิดความซาบซึ้ง ( อาการรู้สึกจับใจอย่างลึกซึ้ง )

ช่วยให้เกิดความสนุกสนาน ความเพลิดเพลิน

ช่วยให้จดจำบทร้อยกรองได้รวดเร็วและแม่นยำ

ช่วยกล่อมเกลาจิตใจให้เป็นคนอ่อนโยนและเยือกเย็น ( ประโยชน์โดยอ้อม )

ช่วยสืบทอดวัฒนธรรม ในการอ่านทำนองเสนาะไว้เป็นมรดกต่อไป

ฉันทลักษณ์

ลักษณะบังคับ

ครุ ลหุ

เอก โท

คณะ

พยางค์

สัมผัส

คำเป็นคำตาย

คำนำ

คำสร้อย

โคลง

โคลงสุภาพ

โคลงกระทู้

โคลง2สุภาพ

โคลง3สุภาพ

โคลง4สุภาพ

โคลง 4 จัตวาทัณฑี

โคลง 5 หรือมณฑกคติ

โคลง 4 ตรีพิธพรรณ

โคลงดั้น

โคลง 2 ดั้น

โคลง 3 ดั้น

โคลงดั้นวิวิธมาลี

โคลงดั้นบาทกุญชร

โคลงดั้นตรีพิธพรรณ

โคลงดั้นจัตวาทัณฑี

โคลงโบราณ

โคลงมหาสินธุมาลี

โคลงสินธุมาลี

โคลงมหาจิตรลดา

โคลงจิตรลดา

โคลงนันททายี

โคลงมหาวิชชุมาลี

โคลงมหานันททายี

โคลงวิชชุมาลี

ฉันท์

อินทรวิเชียรฉันท์

โตฎกฉันท์

วสันตดิลกฉันท์

มาลินีฉันท์

สัททุลวิกกีฬิตฉันท์

สัทธราฉันท์

กลอนสุภาพ

กลอนสุภาพ

กลอนลำนำ

กลอนตลาด

ร่าย

ร่ายสุภาพ

ร่ายดั้น

ร่ายโบราณ

ร่ายยาว

กาพย์

กาพย์ยานี

กาพย์ขับไม้ห่อโคลง

กาพย์ห่อโคลง

กาพย์สุรางคนางค์

กาพย์ฉบัง