การเขียนอ้างอิงและบรรณนุกรม

ชื่อผู้แต่ง. ปีที่พิมพ์. ชื่อเรื่อง. จำนวนเล่ม. ครั้งที่พิมพ์. ชื่อชุดหนังสือ. สถานที่พิมพ์ : สำนักพิมพ์.

ชื่อผู้แต่ง. ปีที่พิมพ์. ชื่อเรื่อง. แปลจาก…..โดย……. จำนวนเล่ม. ครั้งที่พิมพ์. ชื่อชุดหนังสือ. สถานที่พิมพ์ : สำนักพิมพ์.

ชื่อผู้เขียนบทความ ปีที่พิมพ์. ชื่อบทความ. ชื่อหนังสือ. ชื่อบรรณาธิการหรือผู้รวบรวม.

ชื่อผู้เขียน ปีที่พิมพ์. ชื่อบทความ. ชื่อสารานุกรม. เล่มที่ : เลขหน้า.

ชื่อผู้เขียน ปี. ชื่อบทความ. ชื่อวารสาร ปีที่ (เดือน) : เลขหน้า.

ชื่อผู้เขียน. วัน เดือน ปี. ชื่อบทความ. ชื่อหนังสือพิมพ์ : เลขหน้า

ชื่อผู้เขียน. ปี. ชื่อวิทยานิพนธ์ ระดับการศึกษาและชื่อมหาวิทยาลัย.

ชื่อผู้ให้สัมภาษณ์ วัน เดือน ปี. ตำแหน่งของผู้ให้สัมภาษณ์. รายละเอียดของการสัมภาษณ์.

ชื่อผู้แต่ง. (ปี พิมพ์). ชื่อเอกสารออนไลน์. ค้นเมื่อ, ว/ด/ป (ที่ค้น) จาก +URL เว็บไซต์ที่พบข้อมูล

เรียงลำดับตามลำดับอักษรตัวแรกของรายการที่ปรากฎ (ก-ฮ, A-Z)

ให้เรียงรายการที่มีผู้แต่งคนเดียวมาก่อนรายการที่มีหลายคน

ถ้าผู้แต่งคนแรกซ้ำกันให้เรียงตามชื่อผู้แต่งคนต่อมา

แสดงข้อเท็จจริงทั้งหมดอ้างไว้ในนบทนำว่างานใหม่หรือส่วนของงาน ใหม่ได้รวมงานเดิมไว้ด้วยอย่างไร

ต้องให้แน่ใจว่าไม่ละเมิดลิขสิทธิ์ของผู้ใด

อ้างอิงงานเดิมไว้ในอ้างอิงหรือบรรณานุกรมท้ายงานใหม่

การบอกแหล่งที่มาของข้อมูลที่ผู้เขียนนำมาใช้อ้างอิงในการเขียนผลงาน

รายชื่อเอกสารที่ผู้เขียนใช้ศึกษาค้นคว้าในการเรียบเรียงรายงานเรื่องนั้นๆ และเป็นเอกสารที่ได้ เขียนรายการอ้างอิงไว้ใน ส่วนเนื้อเรื่องเท่านั้น

ผู้เขียนชาวไทย ให้ใส่ชื่อและนามสกุล

ผู้เขียนชาวต่างประเทศ ให้ใส่เฉพาะนามสกุล

ผู้เขียนที่มีฐานันดรศักด์ บรรรดาศักดิ์ ให้ใส่ชื่อคั่นด้วย,ตามด้วยฐานันดรศักด์

ผู้เขียนที่เป็นนิติบุคคล ได้แก่ หน่วยงาน องค์กรต่าง ๆ บริษัท สมาคม หน่วยงานราชการ ให้ลงชื่อเต็มในการอ้างอิงครั้งแรกเมื่ออ้างอิงซ้ำสามารถใช้ชื่อย่อได้

ในกรณีที่มีผู้เขียน 2 คน ให้ใช้คำว่า “และ” หรือ “& “

ผู้เขียนตั้งแต่ 3-5 คนลงชื่อทุกคนใส่เครื่องหมายจุลภาคคั่น (,) แต่ละชื่อแล้วใส่คำว่า “และ” หรือ “&” นำหน้าชื่อคนสุดท้ายด้วย

กรณีที่มีผู้เขียนตั้งแต่ 6 คนขึ้นไปให้ใส่ชื่อผู้เขียนคนแรกและใส่คำว่าและคณะหรือ et al.

กรณีเอกสารอ้างอิงไม่ปรากฎชื่อผู้เขียนให้ลงชื่อเรื่องแล้วตามด้วยปีพิมพ์

การลอกงานเขียน ความคิดหรืองานสร้างสรรค์ดั้งเดิมทั้งหมดหรือบางส่วนที่เหมือนหรือเกือบเหมือนงานดั้งเดิมของผู้อื่นมาแอบอ้างเป็นงานดั้งเดิมของตนเอง

ถือเป็นความไม่สุจริตทางวิชาการหรือการฉ้อฉลทางวิชาการและผู้ที่กระทำผิดจะต้องถูกตำหนิทางวิชาการ