Schrijfsels

Még több ilyen

Thema bouwen

Szerző: Nikita Van Wingen

succesfactoren voor samenwerken in teams

Szerző: evan kesteren

h8 The Ripple Effect has begun

Szerző: hannan amn

Hechting

Szerző: Alae Souissi

Schrijfsels

brief aan jonge vrouwen

Mijn grootste drijfveer ben jij, voor jou zie ik een wereld waarin jij vrij je passie kunt volgen. Een veilige wereld waarin jij jezelf mag vinden. Waarin niet macht, meer geld en aanzien een rol spelen, maar authenticiteit, verbinding, samenwerking tussen mensen, tussen mens en dier, tussen mens en deze prachtige wonderschone aarde.

Ik word nu bijna 39 jaar en ik heb het gevoel dat ik nu (pas) werkelijk zelfstandig heb leren denken. Ik heb de behoefte losgelaten om bij een groep te willen horen. Ik ben gestopt met meedoen als iets niet klopt voor mij. Stoppen betekent dat er ruimte komt voor anders, voor authentiek, voor eerlijk, voor echt. Niet de meest makkelijke weg. Soms eenzaam, alleen, pijn, frustrerend, maar wel echt. Ik voel dat ik LEEF, ik weet wat klopt en wat niet klopt. Dat vraagt moed in deze tijd. Aan de andere kant heb ik ‘dankzij’ deze periode zelfstandig leren denken, ik was me er daarvoor niet bewust van dat ik dat niet deed. Ik nam veel voor ‘waar’ aan en dat bleek niet te kloppen. Ik heb kennis verzameld en vooral van binnen uit gevoeld wat waar en niet waar is, men noemt dit in deze tijd ook wel ‘wakker worden’.

Hou een dagboek bij

Wees werkelijk nieuwsgierig naar jezelf en de ander

Stop met de pil, kijk naar alternatieven

Switch van chemisch naar natuurlijk op gebied van huid en haarverzorging

voeding, biologisch, eten om jezelf te voeden en genieten, balans vinden,

Bij fysieke klachten, kijk verder dan medicijnen, mijn migraine bracht me veel kennis over andere geneeswijzen (Ayurveda, holistisch, kruiden, healings, reiki etc.)

familieopstelling(en)

Vanaf mijn 20ste heb ik al een hoop uitgezocht over mezelf. Aantal tips over hetgeen voor mij werkelijk gewerkt heeft:

Ik was rond die leeftijd best onzeker, dat wilde ik verbloemen dus ik ging veel op stap, had veel verschillende vriendjes en kletste een hoop bullshit. Van de buitenkant leek ik zelfverzekerd en best wijs voor mijn leeftijd, ik was al bezig met spiritualiteit en had zo mijn meningen en vooroordelen.

Ik heb me in mijn jongere jaren vaak vol overgave op iets of iemand gestort. Deels uit enthousiasme, verliefdheid en vertrouwen, deels omdat ik er graag bij wilde horen, erkenning wilde krijgen, bevestiging dat ik leuk, goed, slim genoeg was. Ik hield wel van een beetje drama en dat creëerde ik dan ook volop. Begrijp me niet verkeerd, dit alles hoort ook wel bij opgroeien, maar te vaak ben ik mijn grens over gegaan met de verkeerde redenen. Te trots om hier eerlijk over te delen en ook met een gevoel dat ik niet dat ‘kwetsbare meisje’ wilde zijn. Ik wilde die vrouw van de wereld zijn en dacht al een hoop te weten.

Het zit in onze natuur om ergens bij te willen horen. Als baby ben je afhankelijk van degene die je verzorgen, je ouder(s). In je pubertijd is het dan ook heel logisch dat je, nu je meer je eigen weg gaat, een nieuwe groep of groepen zoekt waar je je kan aansluiten. Je ontwikkeld je identiteit, je leert van de mensen om je heen meer over wie jij bent, niet altijd even fijne lessen. Rond je 18e, als jong-volwassene is je identiteit vaak zo verwikkeld met de groepjes waar je mee om gaat (dus ook school, sport, familie), de manier van kleden, manier van denken, manier van doen en laten, de manier waarop je nadenkt over de toekomst, de manier van denken t.a.v. wat is succesvol en wat niet.

Ik wil je graag iets vertellen over mijn reis en als je er iets aan hebt is dat mooi en zo niet dan laat je het weer los. Als ik iets geleerd heb is het dat je zelf je mening mag gaan vormen.

De volwassenen waren het vaak niet eens met elkaar en veel was onzeker.

Hoe het ook was, er was iets gaande in de wereld en zomaar vrij buiten spelen, naar school gaan, sporten, winkelen, naar de dierentuin kon niet altijd.

Misschien groeide je op bij ouders die niet bang waren voor ziekte en ook geen angst hadden voor de maatregelen en deden alsof alles ‘normaal’ was.

maar bang voor wat de maatregelen voor effect zouden hebben.

Misschien groeide je op bij ouders die niet bang waren voor ziekte,

of dat jij anderen ziek kon maken.

Misschien groeide je op bij ouders die bang waren dat je ziek werd,

Een wereld waarin angst de boventoon voerde.

Je groeide op in een wereld vol verdeeldheid.

Lieve jij,

Geschreven in 2021 - gelieve te lezen als je 16 bent

Brief aan de jonge vrouwen van de toekomst

brief aan

Brief aan … Ik ga altijd huilen als ik boos ben, Nadat gedachten in cirkeltjes eerst door mijn hoofd gaan, Er zoveel emotie is dat ik dichtsla, Ik vaak de ander nodig heb die me aanspoort, Laat eens zien, Wat voel je, Wat broeit er? Waar gaat het over? Hoe komt het dat strijden voor een betere, mooiere wereld zo beangstigend lijkt te zijn? Hoe kan het dat we blijven hangen in vorm, context, manier van uiten en gaat het niet over de inhoud? Hoe kan het dat Q een brug te ver is, gevaarlijk zelfs, en er nooit een oprechte vraag over is gesteld? Hoe kan het dat iemand aan de ene kant stelt dat ‘als het nu niet gebeurt dan gebeurt het nooit’ en aan de andere kant moeten we vooral mee blijven doen, is kinderen thuishouden toch echt niet ok, een grens trekken niet ok, boosheid en onmacht laten zien niet ok… Hoe kan het dat ondanks de dooddoener, ‘maar je verandert het toch niet in je eentje, het is altijd al zo geweest, het niet ok is om niet te stemmen….stemmen op een partij in een systeem waarin men zelf zegt dat het toch niet veranderd? Wat ik hier (alle tegenstrijdigheden) ook tegenin breng, hoeveel ik ook het tegendeel laat zien, het werkt alleen maar averechts. Hoe kan het dat het mij wat doet dat men twijfelt over het vaccin? Werd mij gevraagd…. Wil men gewoon mee blijven doen…. door een gezond lichaam te injecteren’??? Waar komt die bereidheid toch vandaan een ‘vaccin’ te nemen? In de overtuiging dat men hiermee medeburgers beschermt? Dat het leven dan weer door kan gaan? Ik geef om mensen, wil dat iedereen zijn gezondheid behoud, een sterk immuunsysteem heeft wellicht heeft dat er iets mee te maken…. Hoe komt het nou toch dat ik me daar druk over maak….zelf lijken anderen dat veel minder te voelen, dat vuur, dat gevoel van noodzaak om licht te schijnen op …. Ik ben wel vaker helemaal in iets opgegaan, hoe komt het toch dat ik me mede verantwoordelijk voel voor mijn medemens…dat ik vecht voor een betere toekomst voor mijn kinderen… ‘je moet eerst voor je eigen basis zorgen’. Goh, echt waar? Voor mij is basis, psychische, fysieke, mentale gezondheid voor mij en mijn kinderen, welke omgeving is veilig en gezond voor ze qua school? Hoe en wat willen wij ze leren, bijbrengen, op gebied van hoofd, hart, handen? Welke school past hier het beste bij? Hoe houden we onszelf staande, hoe zorgen we voor elkaar,….Het rammelt … deze basis …. Dat is nou juist waarom ik op sta en me uitspreek…. Het is te makkelijk om iemand als zwart schaap te bestempelen en mij en anderen als volger, want tja, ik zit klem. Ik zie het plaatje echt wel, als ik van een afstand kijk. Het lijkt niet voor niets een psychologische oorlog….het gebeurd in het groot (andersdenkenden framen als ‘wappie’, q Anon mensen framen als staatsgevaarlijk) en het gebeurt in het klein….in elke familie en vriendschappen. Een mooie rondbreier is ook: ‘we kunnen toch allebei een andere mening hebben en kijken wat er wel is’…Dit gaat verder dan een ‘andere mening’. Sommige dingen zijn een leugen, sommige dingen niet, sommige dingen zijn oprecht, sommige dingen niet, sommige dingen zijn gebeurt, andere dingen niet’. Aan een mening vasthouden, zonder zich te verdiepen in de ander, lijken allemaal manieren om maar niet te hoeven kijken, nadenken, oordelen. Mocht je nu denken, maar de ander verdiept zich ook niet in mijn mening, daar staat de krant vol mee, de gangbare mening, dat is niet een eigen mening vormen. Nou zijn er ook mensen die zich Wel verdiept hebben in het ‘niet gangbare denken’. Dat is wat mij dan ook zo raakt. Samen op pad naar een zoektocht naar anders, echter, authentieker….mensen steunen die uitgekotst zijn door de maatschappij, door de kerk…en op het moment dat het er echt toe doet is het zo ongezond dat ik me verantwoordelijk voel? Dat ik me zorgen maak…. Als mijn boosheid naar binnen slaat word ik ziek, het komt er nu uit, blijkbaar doet dat me goed, want ik heb al tijden geen hoofdpijn/migraine…het komt ook voor dat het naar binnen slaat en ik met hulp de emotie naar buiten breng, de ander toont dan zijn boosheid, omdat ik het niet doe en aangezien dat invloed heeft op onze gezondheid als gezin is dit niet wenselijk. Het is aan mij om me dus te uiten, bij deze…. Waar zijn jullie? Is er iemand thuis? Liefs

droomloket

Droomloket 25-4-21 Ik had een heldere droom en nog voor het ontbijt ben ik even bij het droomloket langsgegaan. Zo ’s ochtends zit hij nog goed in mijn gedachtes en de ervaring leert dat naarmate de dag vordert hij vervaagd. Dus ik vertel mijn droom aan de droom medewerker en krijg ondertussen een lekker bakkie koffie aangereikt. Ik was in mijn droom aan het stoeien met de juiste outfit aantrekken. Ik had haast, het was al 8.13 uur en ik moest 8.30 uur op school zijn. Het was lekker weer en ik wilde een topje aan met daaroverheen een blouse. Telkens als ik die blouse aantrok kwam ik erachter dat ik heel veel lagen kleding aan had. Pfff wat een race tegen de klok. Ik keek toch maar even naar de tijd en gelukkig, de tijd stond stil….het was nog steeds 8.13 uur. De droom interpreteur moest hartelijk lachen en begon me vragen te stellen…. Waar staat kleding symbool voor? ‘Voor expressie, wat wil je wel of juist niet aan de buitenwereld wil laten zien?’ Droommedewerker 'het bekleden van jezelf met betekenis. Ik ken je inmiddels vrij goed, aangezien je vaak langskomt voor een droom duiding. Je staat voor een keuze, welke betekenis geef je jezelf in deze tijd? Zonder vastomlijnd werk wat ‘ben’ je dan? Huismoeder, werkloos, gefaalde hulpverlener, zwever? Of ‘ben’ je bewuste en ervaren moeder, (beginnend) schrijfster, waarheidszoeker, healer? Al die verschillende rollen, verschillende laagjes, het lijkt erop dat je je hiervan wilt ontdoen, al die laagjes afpellen, waar ‘kies’ je op dit moment voor? Waar richt je je aandacht op? Waar wil je in groeien? Waar ligt je expertise, wat is jou gift aan de wereld? De tijd stond stil: 8.13 is nummerologisch 21= 3, dat staat voor expressie. ‘Is er wel tijd? Of is er een volgorde? Is er een orde, waarin het een het ander volgt? Zoals bij het bakken van een brood. Het samenvoegen, het kneden, laten rusten, het bakken, het laten afkoelen. Elk van deze stappen heeft een plek. Een plek is niet vrij om te kiezen, wel in de tijd maar niet in de volgorde. Je bent bezig maar je komt tot niks dus dan merk je dat de tijd niet verder gaat. De tijd gaat pas verder als je uit het dilemma stapt Een keuze maakt. Lieve schat je komt geen stap verder als je vast blijft houden aan dit dilemma. Je kunt kleding weg doen, een compleet nieuwe outfit aan doen, iets dragen waarvan je nooit gedacht had dat je het mooi zou vinden of het oude met het nieuwe combineren, alles is mogelijk, maar maak een keuze.' Wanneer gaat de tijd weer verder tikken denk je? ‘Als ik kies, als ik stop met me kleiner maken dan ik ‘ben. Als ik kies wat ik vandaag aan wil trekken’. De droommedewerker kijkt me glimlachend aan, ‘ik heb nu al zin in je volgende droom, benieuwd wat je dan aan hebt getrokken’. Energiek en met zekere tred loop ik naar huis, inmiddels heeft zich een rij gevormd bij het loket…

Maandagochtend

MAANDAGOCHTEND 19-4-2021 Hoe voelde dat ook alweer, Maandagochtend, wat moeite met opstaan, Maar ook wel weer lekker, In het ritme komen… Kinderen naar school brengen en dan zelf door naar mijn werk… Lekker bakkie koffie, Enthousiaste weekendverhalen delen met collega’s, Dat doen wat voor mij van betekenis is, Er zijn voor mensen… Hoe leeg voelt het nu soms… Na 4 maanden breng ik kinderen wel weer naar school, Maar elke ochtend check ik of er wel school is… Check ik of er al een doorbraak is in de wereld, Of iemand ergens in het topje van die pyramide gewetensbezwaren heeft gekregen... Ondertussen lijken veel mensen hun leventje voort te zetten, Gaan naar hun werk of werken thuis, Volgen hun yoga lessen e.d. online, Zijn daar enthousiast over: ‘ja zo fijn dat dat doorgaat’… Maken plannen voor de meivakantie… Die maatregelen, daar zijn ze het niet zo mee eens, Velen spreken dat uiteraard niet hardop uit: negeren alle opmerkingen hierover gewoon… Zoeken gauw weer naar een ander onderwerp… Ondertussen houden ze geen afstand en hebben ze wel etentjes, dus nouja, erg angstig voor een killervirus zijn ze dus niet…maar ‘activistisch zoals jij’, nee ‘zo zijn wij niet’… Dat vaccin, ‘tja, lastig we staan niet vooraan in de rij’… Testen, 'ja prima dat valt best mee hoor en dan weet je tenminste waar je aan toe bent'.... mondkapje, 'ja doe ik gewoon op in winkels, heb ik niet zo'n last van ben al zo gewend en ik wil niet dat de winkels een boete krijgen'.... ‘We richten ons gewoon op het positieve, want ja alles wat je negatieve aandacht geeft groeit’, opportunistische ‘zweverigheid’, precies dat onthouden en gebruiken wat je wel goed uitkomt. En maandagochtend gaan velen gewoon weer verder met de riedel… Zo lijkt het in ieder geval…. Maargoed, degene die dit lezen zullen zich niet aangesproken voelen en degene aan wie ik dit schrijf lezen dit niet…. Wie herkent dit wat ‘lege’ maandagochtend gevoel?

Leven met een Wappie

Leven met een ‘Wappie’ ‘Word wakker M’, ‘neem eens iets aan’, ‘verdiep je er eens in’, uitspraken die nu ‘common sense’ zijn, maar 2 jaar geleden zeer zeker niet. Het maakte me boos, hoorde wel alle verhalen over wantoestanden in de wereld aan, maar dacht tegelijk: ‘ja, dat is erg, maar wat moet en kan ik ermee’? Ik wil me richten op de leuke dingen in het leven. Ik zag mijn partner, ‘R’, steeds meer in zichzelf gekeerd, achterdochtig, ruzie maken met mensen om zich heen, ik riep dan: ‘kijk nou naar jezelf, zo gaat het toch niet goed’? Hij dook steeds meer in de online wereld, twitterde erop los. Zijn ambitie om de best mogelijke vader te zijn voor onze 3 kinderen is hij echter nooit verloren. Ook al was ik degene die de meeste uitjes buitenshuis regelde, hij was en is als vader aanwezig. Ik had de neiging vaak met ze op stap te gaan, ik ontvluchte het huis. De buitenwereld zag vooral de in zichzelf gekeerde, bozige en scherpe man, ik zag ook de andere kant, een gevoelige, hoogbegaafde man die met veel liefde en geduld veel van zichzelf had gegeven en nu een grens trok. Ik leefde een soort dubbelleven, met 1 been volop in het systeem, meebewegen met de rest, het leven is goed en leuk en aan de andere kant was het thuis zoeken naar de juiste toon. De toon van: ‘wat betekent leven vanuit authenticiteit’? Al met al betekende dit dat ik steeds vaker alleen op verjaardagen en feestjes verscheen. Dan kwam ik ‘enthousiast’, maar vaak ook gedesillusioneerd, thuis, maar kon dat niet delen met mijn partner. Ik had zo mijn ‘wegloop neigingen’, ik wilde koste wat het kost confrontaties vermijden. Op een gegeven moment wist ik niet meer wat ik voelde, wat ik dacht, wat is nou echt en wat is nou onecht? Als ik nu terugkijk zie ik hoezeer ik vooral met mezelf bezig was. R. veroorzaakte zwaarte en arme ik moest er mee dealen. Oftewel, ik was de verbinding met mezelf kwijt en zocht afleiding, terwijl R. me juist steeds weer vroeg aanwezig te zijn. Wat heb ik geworsteld, ten eerste was er mijn trots. ‘Wie ben jij om te zeggen dat ik dingen niet wil aannemen’? ‘Als jij het allemaal zo goed weet, waarom gaat het dan zo slecht met jou’? Begrijp me niet verkeerd, ik had al behoorlijk wat stappen gezet. 2 keer uit een (werk)systeem gestapt, omdat het totaal niet meer klopte voor mij, een andere kijk m.b.t. opvoeding, voeding, geneeskunde, relaties t.o.v. de meeste mensen, ik zag mezelf echt als een open-minded, wakkere ziel. Heel veel stappen hadden we samen gezet en nu waren we in een heel ongemakkelijk stuk beland. Dat voelde weleens eenzaam, omdat ik ook wel zag dat ‘de buitenwereld’ het vooral fijn en comfortabel vond om mij te steunen en zich niet zo goed kon verplaatsen in R. Dat klopte voor mijn gevoel niet, dus hield ik mijn mond. Ze vonden vooral mij zo sterk, met andere woorden, ‘dat je het uithoudt, wat knap van je’. Hoe ongelooflijk mis kan je het hebben. Toen ik mijn trots opzij kon zetten en ik me werkelijk uit ging spreken over mijn twijfels, mijn observaties en dieper ging graven in mezelf, wat maakt dat ik conflicten uit de weg ga, dat ik het zo belangrijk vind wat de buitenwereld vind etc. Groeide onze verbinding. Ik kon me emotioneel weer verbonden voelen en erkenning geven en stil staan bij zijn gevoel van eenzaamheid. Zijn ‘missie’, licht schijnen op het donker, is ongekend moedig. Moet je je voorstellen hoe boos je je nu kunt voelen bij het zien of lezen van alle gruwelijkheden die gebeuren en gebeurd zijn in de wereld. Hoe woedend, verdrietig, totaal ontredderd je je kan voelen als je werkelijk kijkt naar alle ellende, misinformatie en censuur. Als het gaat om je kind dat verplicht een mondkapje op moet op school, of je opa die in eenzaamheid moet sterven, omdat je er niet bij mag, terwijl alles in jou schreeuwt dat dat niet klopt? Wat als je dat al lang voor ‘het corona tijdperk’ werkelijk zag en ervoer, terwijl iedereen om je heen vooral bezig was met een zo comfortabel mogelijk leventje te leiden. De enige met wie je wel hierover kon delen was online. Digital Warriors, worden ze ook wel genoemd. En als je dan al soms, heel voorzichtig, iets van je emotie, je boosheid, je verdriet liet zien dan maakte men zich zorgen over je. Dan werd je vertelt dat het niet goed met je gaat, dat je psychische hulp moet zoeken, dat je het leuk moet hebben. ‘Waarom doe je nou niet gezellig, laten we het over vrolijke dingen hebben, waar haal je die informatie nou weer vandaan? Ach, het is altijd al zo geweest in de wereld, als ik daar werkelijk naar ga kijken…dat kan ik niet aan….’ ‘De zogenaamde lichtwerkers’ van deze tijd kunnen nu roepen om vooral hoog in de trilling te blijven, dat het belangrijk is om al het aardse gedoe los te laten en te kiezen voor anders. Niet in 3d blijven hangen, maar opstijgen naar 5d. Te kiezen voor het hart, om zo een nieuwe wereld te creëren. Allemaal waar…ook ik mediteer veel, zorg goed voor mezelf, creëer een fijne sfeer thuis voor het gezin. Het gaat er om dat zonder de pioniers, sommigen zijn al tientallen jaren bezig, het licht nooit had geschenen op het donker en dat beschouw ik als een noodzakelijke stap bij de switch naar een andere frequentie. Daar zitten we nu middenin. Zolang we wegkijken, wachtend op het vaccin, of wachtend op iemand anders die vertelt hoe nu verder…veranderd er niks. Er zijn zoveel verschillende niveaus van ‘licht’ sturen. 1 ervan is de gruwelijke waarheid onder ogen zien. Ik begrijp dat mediteren aangenamer is…geloof me, het is nogal een verantwoordelijkheid die we dragen als mens … Leven in het hier en nu betekent ook leven met dat wat er nu op deze aarde gebeurd. Volgens R. Is het nu ook de tijd om het licht te schijnen op alle lichte dingen die in het donker gehouden zijn. Zoals de leer van Jezus, ipv Jezus aan het kruis die al onze zonden op zich neemt. Wat ik geleerd heb van mijn leven met een ‘wappie’: zodra de verbinding groeide kan hij mij als geen ander moed inspreken, de rust bewaren, perspectief bied

gameverslaving

(Game) verslaving Games zijn zo gemaakt dat ze je verslaafd maken. Voedingsproducten zijn zo gefabriceerd, dat ze je verslaafd maken. Chips is zo gemaakt, dat ze je verslaafd maken. Netflix series zijn zo gemaakt, dat ze je verslaafd maken. Smartphones zijn zo gemaakt dat ze je verslaafd maken. Producten zijn zo gemaakt dat je ze steeds wil of moet vervangen. ‘Feestdagen’ zonder cadeautjes, plastic frutsels en tierelantijnen word je moeilijk gemaakt. Gevoed door onze drang naar Afleiding Verdoving Onderdrukking van ware gevoelens en emoties We moeten het vooral ‘leuk’ hebben en lekker ‘genieten’…. Mijn kinderen spiegelen dit mooi, want hoe ‘bewust’ ik ook leef, ook ik laat me weleens verleiden. Ook ik vind ‘het niet weten’ verdomd lastig. Er zijn dagen dat ik pas een beetje ontspan als ik ’s avonds weer mijn bed induik met een Netflix serie en een baal chips. Maar dan kijk ik naar mijn zoon, die wel erg veel wegduikt in games en wel erg veel moeite heeft om de vraag te beantwoorden: ‘waar heb je verder ZIN in’? Waar wil je je in verdiepen? Muziek, tekenen, schilderen, bewegen, ict, koken, iets creëren, iets met je handen….iets… Nou geloof ik dat hij al een goeie set basis vaardigheden heeft, niet geleerd op school overigens…maar hij kan al behoorlijk koken, is een goeie leraar voor zijn zusjes, kan genuanceerd denken over actuele zaken in de wereld, kan in lotus zitten, kan goed masseren, leert zichzelf pianospelen, kan goed tekenen etc. Na zo’n ‘preek’ komt er wel wat beweging, maar dan tussen het gamen in, het minimale om vervolgens weer lekker verder te gaan met gamen. Want tja, je ergens in verdiepen, in vastbijten, kent ook momenten van frustraties, iets leren gaat niet vanzelf…en als je al makkelijk leert kom je al snel weg met het minimale… Soms moet je als ouders iets drastischers doen om een verslaving te stoppen. Voorlopig geen gamen meer, kom eerst maar tot stilstand, tot rust en dan in die rust ga je voelen, waar heb ik ZiN in? Waar ben ik nieuwsgierig naar? Niet omdat we je iets misgunnen, niet omdat we je straffen, niet omdat je onze wetten en regels Moet volgen, niet omdat je aan onze verwachtingen moet voldoen, niet omdat we je willen beperken in je vrijheid… Omdat we je een leven gunnen waarbij je leeft vanuit je hart. Je zo’n prachtmens bent, Zoveel talenten hebt, Omdat we je een leven gunnen waarin je daadwerkelijk LEEFT.

vaccinatie

Vaccinatie Al vanaf mijn tienerjaren kom ik bij alternatief therapeuten, healers, andersdenkenden, sprekers, zieners etc. In eerste instantie vaak met mijn ouders, we deelden hierin een interesse, nieuwsgierigheid en groei in zelfbewustzijn. We deelden ook gezonde recepten, manieren van detoxen en helende voeding. Ik had altijd het gevoel dat ik altijd een safety net had om op terug te vallen. Ging ik door een bewustzijns stap met fysieke of geestelijke onrust, dan vertelde ik hier uitvoerig over en andersom vice versa. Niks was raar, gek of zweverig…familie opstellingen, plant medicijnen reizen, ijsbaden, ademwerk, meditatie, tonen in het bos, knuffelen met een boom, darmspoelingen, channelings, lezingen van complotdenkers, contact met de engelen, pendelen, tarot, numerologie, massage alles is de revue gepasseerd. Dit maakte onze band speciaal, van betekenis, wezenlijk….het gaf een bepaald gevoel van vertrouwen dat we de reis samen maakten … we kwamen bij mensen die allemaal op een bijzondere manier bij hun gave zijn gekomen, mensen die het vaak zwaar hebben gehad in het leven vanwege hun ‘anders zijn’. Mensen die uitgekotst zijn door de gevestigde orde, mensen die zich steeds maar weer moeten bewijzen d.m.v. bijvoorbeeld medische basiskennis testen…die steeds geconfronteerd worden met zaken waardoor het voor hen lastig is om te blijven bestaan. Die ondanks dat hun rug recht houden en van binnenuit voelen dat ze blijven doen wat klopt voor hen. Toen C. het leven steeds meer ging overheersen kwamen er steeds meer barsten in het vertrouwen dat we ‘deze’ weg samen deelden. Waar ik mijn weg voortzette en steeds meer begreep dat al deze ervaringen, diepe inzichten en healings een voorbereiding waren op hetgeen we nu collectief doorheen bewegen. Zag ik hen, geconfronteerd met hun eigen angsten, een andere kant op bewegen. Twijfel, angst, onzekerheid, niet durven uitspreken, niet durven kijken, niet durven aannemen… Toen ik onze kinderen thuis hield na vergaande maatregelen op school zei mijn moeder: ‘ik zou jullie lekker naar school hebben laten gaan’. Toen ik haar de mailwisseling liet lezen met school zei ze: ‘ik vind dat de school heel goed reageert’. Toen ik haar iets liet kijken van een psycholoog die vertelt welke zorgen er zijn mbt de maatregelen voor de kinderen nu en in de toekomst komt zij met een artikel waarin wordt gezegd dat kinderen heel flexibel zijn en het maar net is hoe flexibel de ouders ermee omgaan… Als ik haar inhoudelijk confronteer met feiten zegt zij: ‘tja, ik weet het ook allemaal niet’. Als ze in een zeldzaam moment toch een vraag stelt en ik formuleer zorgvuldig een antwoord is haar reactie: ‘tja, maar wat is dan je bron, je kan niks vertrouwen en al helemaal niet op internet, iedereen geeft maar zijn mening op internet, ze kunnen zoveel zeggen’. Als ik mijn vader emotioneel bel, omdat ik het zo vreselijk vind dat ze beginnen om verstandelijk gehandicapten mensen te vaccineren noemt hij in hetzelfde gesprek dat hij het zo jammer vind dat hij zijn verjaardag niet kan vieren met de familie bij elkaar… Als ik in een stuk Indische geschiedenis duik en daarin de paralellen met de huidige situatie beschrijf en onderzoek m.b.v gesprekken met hem en een intuïtief geschreven tekst aan hem stuur vind hij dat heel mooi en raakt hem dat, maar hij komt er niet op terug. Als ik heel zorgvuldig zoek naar ‘de juiste’ stukken tekst en filmpjes met ‘de juiste’ onderwerpen en deze stuur, krijg ik in eerste instantie geen reactie en als ik ernaar vraag is de reactie dat ik nou eenmaal een ander mensbeeld heb. Dat ik hem nooit kan overtuigen dat mensen met opzet andere mensen manipuleren. Als ik hen vraag wat ze van de maatregelen vinden noemen ze dat ze het ook belachelijk vinden en dat het veel te ver gaat. Ze blijven echter herhalen dat de mensen zelf vragen om de maatregelen. Als ik ze wijs op de cognitieve dissonantie van veel mensen en de willekeur van de maatregelen zeggen zij: ‘je kan Corona niet bagataliseren, want ik ken gezonde jonge mensen die nu op de ic liggen en de klachten die je eraan overhoud zijn ook heel heftig’. Als ik dan tenslotte zelf vraag of ze hun oproep voor vaccinatie hebben ontvangen komt dan eindelijk de aap uit de mouw. Mijn moeder heeft zich al laten vaccineren, ze had er helemaal geen last van en houd het goed in de gaten, ze is opgelucht dat ze een keuze heeft gemaakt, dat geeft rust. Mijn vader heeft al aangegeven het toch te overwegen want hij wil graag zijn vrijwilligerswerk blijven doen in het hospice en tennissen. Mijn reactie? Stilte…. Wat valt er nog te zeggen? Ik voel me verraden … Ik begrijp wat de voor de hand liggende reacties zullen zijn op mijn verhaal: ‘Iedereen heeft zijn eigen keuzes te maken’ ‘Kijk wat jullie nog wel hebben, nog wel kunnen delen met elkaar’ ‘Je kunt iemand niet dwingen iets niet te doen’ ‘Heb respect voor hun eigen keuze’ ‘Het is niet aan jou om je ouders te ‘redden’ ‘Ieder heeft zo zijn eigen proces’ ‘Laat een verschil van inzicht niet tussen jullie komen, er is al zoveel strijd’ ‘Laat het los’ Waarom klopt dit nou niet voor mij? Ieder mag toch zijn keus maken? De vrijblijvendheid is er niet, je hebt een voorbeeld functie naar de jongere generatie. een preventief ‘medicijn’ nemen op basis van angst voor uitsluiting voelt voor mij niet als een goede rede. Die ‘vrijblijvendheid’ is er ook niet van ‘de andere kant’, middels propaganda wordt er eenzijdig geïnformeerd en er wordt genoemd dat je als ongevaccineerde niet overal toegang toe krijgt. Hoe vrij is dat? Neem je als mens, als vader, als moeder je verantwoordelijkheid om je te informeren, zodat je op basis daarvan werkelijk een eigen beslissing kan maken? Of verdiep je je vooral in de informatie die bevestigend is voor jou bekrompen denken? Wel zo comfortabel…. Je spiritualiteit ‘gebruiken’ om al je logische denken te omzeilen, om zelfs je intuïtief weten te misleiden, zodat je toch met een gerust gevoel die prik kan laten zet

ik mis je wel hoor

Ik mis je wel hoor... mis je mij? of mis je de 'oude' mij? degene die altijd lekker gezellig meedeed.. een leuke baan had die meekletste die altijd overal het positieve in zag wat naïef soms, maar wel gezellig... vind je me nu ook nog leuk? degene die zich uitspreekt op social media, die niet meedoet met het systeem, geen mondkapje draagt, grenzen trekt, het ongemakkelijk durft te laten worden, weinig vrienden meer over heeft, je prikkelt, want ik kan heel goed 'meedoen' en het gezellig hebben, heerlijk genieten van kleine en grote dingen, verbinden, lachen, relativeren, positief zijn, inspireren, maar dan wel in echtheid... en Nee, dat betekent niet dat we het overal eens over hoeven te zijn... Ik ben snel geraakt, ik huil regelmatig, ik word ook weleens boos, Ik kap je ook weleens af als je het weer rond wil breien, zullen we afspreken? Zullen we elkaar opnieuw leren kennen? Heel welkom

winkelen

Winkelen 29-4-21 En daar liepen we dan, mijn dochter en ik, Door het overdekte winkelcentrum, We gingen shoppen, eindelijk weer…. Bij de eerste winkel moesten we ‘alleen’ handen ontsmetten, Ik weigerde en gelukkig, Ze kneep een oogje dicht…. Maar de volgende keer…. ‘Gelukkig zei ze niks over een mondkapje he mama’, Nou inderdaad, dat verbaasde me want verder droeg iedereen hem keurig… De schoenenwinkel was een nieuwe ervaring, Geen mondkapje en niemand lette erop of je je handen desinfecteerde… Winkel nummer 3, zowel een ontsmetting politie en niet veel later een eis tot mondkap. Nog even wat drinken, welkom, maar eerst even contactgegevens noteren… Mijn dochter helemaal blij met nieuwe kleding en schoenen En gewoon even lekker samen winkelen. Ik voelde me ronduit LEEG, Mijn grootste angst is dat dit zo blijft, Alles gaat langzaam ‘open’ met onwillekeurige maatregelen En mensen pikken het, Allang blij met een gevoel van herwonnen vrijheid… Rijen bij mega super store winkels en kleinere boetiekjes blijven dicht. God wat is het uitgehold, leeg, doods…grote winkelketens met allemaal hetzelfde, Winkels waar de goedkope plastic shit staat uitgestalt, Ongeïnteresseerde medewerkers die geen idee hebben wat ze verkopen… Reclame borden met leugens, Alsof men de meest duurzame, echte, pure producten verkoopt, In het echt komt bijna niks meer uit Nederland, Het Haagse hopje geeneens meer uit Den Haag, Are you kidding me!!! En dan niet van die elitaire winkels die je nu ook veel ziet, van die hippe bakkers Onbetaalbaar, teveel keus, met een bepaalde air. In mijn visualisaties zie ik een winkelstraat met vooral ambachtelijke winkeltjes, Ieder zijn eigen vakmanschap, passie, talent…een bont gezelschap…ik zie het weleens voorbij komen in Scandinavische series en dat dan in het echte leven. Ok aantal positieve punten: geen avondklok Winkelen zonder afspraak Geen vaccinatie of testbewijs voor winkelen Terrassen weer open Ben ik dan te pessimistisch? Ik voel niet een enthousiasme om weer ‘gezellig’ mee te doen… In het nieuws wordt gezegd dat er zo’n 5 miljoen prikken gezet zijn. Corrigeer me als ik fout zit, maar gaan 12 miljoen mensen dan niet naar het buitenland op vakantie? Want die krijgen dan ook geen paspoort en dat programma lijkt nog steeds niet van de baan…?

Denken met het hart, interview met R

Jogonanda had gelijk. Je hebt een wijze leraar, die kruisig je en dat blijf je elke dag opnieuw doen. Je hangt zijn bloedende lijf op.

Misschien heb je eerst 2000 jaar nodig om terug te kunnen kijken hoe men tot iets komt.

Als je maar blijft volhouden dat dat normaal is en tegelijkertijd dat we in allerlei onzin geloven in oude instituten en ideeën zoals koningen …

Het is moeilijk om nu te zien hoe dat allemaal verweven zit, het is een groot tapijt. Het is zo complex. Er is bijvoorbeeld een hele grote groep Christenen, kom niet aan de bijbel. Ze hopen nog steeds dat Jezus komt. Ze weten van zichzelf niet dat ze diep in hun hart hopen dat iemand anders iets doet waardoor ieders zonden verwassen worden. Maar niet iemand die gaat vertellen dat je je eigen shit moet oplossen. Nu is het niet 1 iemand, nu is het de energie, alles, maakt niet uit wie. In de onschuld, als mensen zelf een stuk schrijven over hun geschiedenis of hun ervaringen dan Als je eerlijke articifele intelligentie dan ontstaat er vanzelf een heel ander geschiedenisbeeld. Of je moet continue, wat elk kind doet, elke keer als er een dagboek gedigitaliseerd wordt uit pure onschuld, je geeft er een zet aan, elke keer gaat dat officieel verhaal aan diggels. Als je er maar van de eerlijke kant ernaar kijkt dan klopt het wezenlijk niet. Vaak omdat dingen worden weggelaten of verdraait of er wordt überhaupt niet naar gekeken. Met alle techniek is het niet meer te doen. Je bent verbonden. Je kan verhalen maken met beeld, geluid, dat was onmogelijk een aantal jaar geleden. Als je een beetje slim bent dan zien ze het tot in China poef. Het is langzaam gekookt normaal geworden. Ik zie mezelf nog staan in Amsterdam voor een winkel, eerste kleurenscherm. Magisch, en dat is het ook, het is allemaal magie. Je kan het iet aan iemand uitleggen van 2000 jaar geleden wat we nu allemaal zitten te doen.

Dus dat instinct verhaal en het ‘geboren in zonde’, het niet beseffen van durven beschermen van onschuld,

Als je het helemaal los snijdt dan hebben we al gezien wat er gebeurt. Zwarte pedagogie in Duitsland levert de meest extreme situaties op. Het ontkennen van emoties, het autoritair gezag, we zijn echt verder met heel veel dingen. We zijn in een soort van ontkenning dat we ver zijn. Dat is het probleem. Je hebt een oorlog gehad, Vietnam, je hebt nu veteranen die gaan met pensioen, terug naar hun land, genieten van de geuren en hun thuis, ze zijn helemaal welkom daar. Toen die oorlog net voorbij was was dat ondenkbaar. Dan werden ze gekielhaald, afgemaakt, dan was het klaar, dat kon niet. Dat heelt. Dat is nu alles bij elkaar. Er is geen rede meer om het niet helemaal open te gooien, er is geen rede meer om mensen niet soeverein te laten zijn. Dat ben je als kind niet, daar heb je ouders voor en je leeft ook in een maatschappij en die mag dingen verwachten en grenzen trekken, maar lokaal, kleinschalig. Alle oplossingen, waar het naartoe zou ‘moeten’, tenzij we alles kapot willen maken, het gaat maar 1 kant op. Het kan ook maar 1 kant op want je kan niet oneindig banken fuseren als je er tenslotte 1 overhoudt. Je kan ze wel oneindig klein maken. Iedereen kan een bank beginnen.

Als krijger je eigen groente kunnen verbouwen is hartstikke goed, maar als boer jezelf niet kunnen verdedigen, dan heb je een probleem.

Het leren begrijpen bijvoorbeeld van wat is nou het mysterie van ‘ik ben in zonde geboren of niet’ en waarom zeggen nou ook wetenschappers, ‘ja we hebben nou eenmaal de neiging tot zonde, want dat zie je in dit of dat experiment. Nee, je hebt instincten, die zijn heel gezond. Het is eerder ongezond dat we in een stad zo dichtbij elkaar wonen niet continue elkaar de hersens inslaan omdat we elkaars wijf willen neuken. Dat is de natuur. Daar zijn we boven verheven maar dat betekent niet dat we er los van zijn. Dat we niet de mooiste vrouw willen. Dat is belangrijk dat je dat hebt, dat je voor jezelf zorgt ook voor later, je hebt besef van tijd dus je weet, ik moet verzamelen, want je hebt mogelijk iets nodig voor later. Continue met lege zakken rondlopen dat is klote. Dieren hebben instinct om voor de winterslaap dingen te verzamelen. Alles is wat dat betreft met elkaar verbonden. We hebben dus die instincten, daar worden we mee geboren. Je hebt de hele evolutie te doorlopen in je opgroeien. Je hebt te leren lopen, heel normaal, leren praten, plas inhouden, dus heb je ook te leren, je wil wel verzamelen, maar dat wil de ander ook, vechten ja dat is een manier om je zin te krijgen, dat is de natuur, dat kennen we dus ook. Ook belangrijk omdat je je moet kunnen verdedigen. Als jij beslist dat vechten niet een oplossing is voor je probleem dat is leuk, maar dan moet iedereen het met je eens zijn anders heb je een probleem. Je kan beter een krijger zijn in een tuin dan een boer in een oorlog.

Heel veel gaat vanzelf. Als je vanuit je hart leeft dan leef je dus in continue onduidelijkheid of dat nu gevoed wordt vanuit je denken of vanuit je voelen. Want het is allebei tegelijkertijd. Dan moet je wel bij je gevoel kunnen en dan moet je denken helder zijn. Dan moet je zelfbewustzijn passen bij je zelfkennis. Als je dus teveel blinde vlekken hebt voor jezelf of op meta niveau weggaat op het moment dat iemand je met je blinde vlek spiegelt of het vermijdt, bij jezelf vandaan gaat, dan verdwijnt die verbinding. Dat is nu nodig, tenzij je besluit dat je alle pijn in het leven wil vermijden.

Wat voel ik? Waar heb ik trek in? Wat kan ik nu beter even niet doen?

Wat heeft mijn lichaam nu nodig.

Wat ga ik eten?

Dat betekent dat je je oordeel (dat is iets anders dan je veroordelen) wat vind je vies wat vind je lekker, wat klopt wel wat klopt niet, alles wat vanuit jou essentie komt, of je dat nu zegt of manifesteert, de keuzes die je maakt, wanneer trek ik een grens, als je vanuit je hart leeft is het niet meer vanwege een bepaalde gedachte, dan is dat vanuit hier.

Je kan ‘dat’ ontwikkelen, dat wil niet zeggen dat je precies hetzelfde moet kunnen met je denken, maar je kan het volgen en als dan die intelligente mannen weer verbinden met hun gevoel dan leef je vanuit je hart. Denken met je hart.

Je hebt niet allemaal een zelfde soort van denken nodig om Christus bewustzijn te vinden. Cambell heeft dat beter omschreven, die heeft het ook gevonden. Die was met die boeken en die mythes bezig en die vond daar schatten en hij ging daarover vertellen en voor het eerst kon je daar colleges over geven. Die had zijn bliss gevonden op bepaalde momenten ook met zijn vrouw. Net als Yalom en daar zitten ook momenten van strijd bij, dat voelt dat ook dan ook als strijd op die momenten van het leven en later kijk je terug en denk je, ja dat was toch het meest fundamentele. Dat betekent niet dat iemand anders perse voor een vieze energie moet komen zodat iemand anders tot bloei kan komen.

Positieve wat ik las is dat ze in Saoudi Arabie een miljard bomen gingen planten, net zoals de Albert Heijn dat stopt met plastic, vind je het goed dat ik dat nog even niet geloof dat dat echt voorbij is….

Tevens heeft de vooruitgang niet meer nodig dat mensen honger hebben of geen stromend water hebben, echt onzin. Dat kan binnen no time geregeld zijn, overal op aarde. Ze kunnen de meest complexe raketsystemen binnen de kortste keren inzetten dan kunnen ze ook voor stromend water zorgen.

Het hart zit in het midden. Denken met het hart, dat is kapot gemaakt. Het is zelfs niet meer goed voor te stellen dat het ‘normaal’ wordt. Dat is die afgescheidenheid van het gevoel, mannen hebben dat wel te leren. Dus dat moet onderdeel worden van het opvoeden en dat bewustzijnsniveau hebben we nog nooit gehad. En als mannen dat leren dan gaat het allemaal veel soepeler.

Net zoals het kan rondom seksualiteit van het continue te onderdrukken of het perverser te maken …

Veel vanzelfsprekender …

Jij kan je mannelijkheid ontwikkelen en je voelt hoe dat is, je voelt het nu door alle weerstand heen. Dat hoeft voor onze kinderen niet zo te zijn, zal niet zo zijn. Veel logischer ook, geniet van het moederschap, kinderen worden op gegeven moment ouder, je hebt passies, je hebt wensen, wat ga ik doen, ga ik een restaurantje beginnen, ga ik schrijven, ergens werken, hulpverlenen…

Ik kan heel mannelijk zijn, jij kan heel vrouwelijk zijn. Ik kan mijn vrouwelijkheid ontwikkelen, zonder dat ik vrouwelijk wordt en dat zijn of laten zien, inzetten of gebruiken bij natuur en ook belangrijk om te blijven, voor jou interessanter is als ik meer in de mannelijkheid blijf.

114 is naar mijn mening de belangrijkste tekst die ooit geschreven is omdat het is niet mogelijk om dat in 1 persoon allebei te laten pieken, zoals 1 persoon dat kan aan 1 kant en de andere aan de andere kant

We bevinden ons is een positie waarbij de mensen met veel macht vooral dat ontlenen aan het mannelijke deel van ons bestaan en ons zijn het vrouwelijke…?Dat is opzich logisch. Omdat we op een bepaalde manier wel verheven zijn boven de natuur om ons best

chakra’s

Denken met het hart