Στην αρχαία Ελλάδα αναπτύχθηκαν διάφορα είδη πεζογραφίας και ποίησης που άφησαν ανεξίτηλο σημάδι στην παγκόσμια λογοτεχνία. Το έπος, με την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά λογοτεχνικά είδη, χαρακτηριζόμενο από τον μεγάλο αριθμό στίχων και την πλούσια καλολογική δομή του.
Το δράμα αποτελεί είδος της αρχαίας ελληνικής ποίησης το οποίο συνθέτει στοιχεία από τα δύο είδη που προηγούνται χρονικά, το έπος και τη λυρική ποίηση. Ετυμολογικά προέρχεται από το ρήμα δράω-ω, επομένως σημαίνει το είδος της ποίησης που συνοδεύεται από αναπαράσταση των πράξεων που περιγράφει. Το δράμα είναι δημιούργημα του ελληνικού πνεύματος. Γεννήθηκε και αναπτύχθηκε στην Αττική από τις γιορτές που γίνονταν προς τιμήν του θεού Διονύσου, οι οποίες πρόσφεραν σ' αυτό πολλά δραματικά στοιχεία opic
Ι. Ελεγεία
ΙΙ. Επίγραμμα
ΙΙΙ. Ίαμβος
ΙV. Μέλος
V. Χορική ποίηση
α. Ηρωικό Έπος: Ιλιάδα- Οδύσσεια
β. Διδακτικό Έπος: Έργα και Ημέρες
γ. Κοσμολογικό: Θεογονία
H λυρική ποίηση είναι δυναμική και πολυδιάστατη παρά την αποσπασματικότητά της. Έχουν διασωθεί μερικά αποσπάσματα από ολιγόστιχα ποιήματα. Διακρίνεται για την ποικιλία των διαλέκτων, των μέτρων, του ρυθμού, της έκφρασης, των σκέψεων, των ιδεών και των διαθέσεων, την ποικίλη θεματική, καθώς και από την προσωπική στάση του ποιητή.
Το έπος είναι λογοτεχνικό αφηγηματικό είδος του έμμετρου λόγου, του οποίου το κύριο χαρακτηριστικό είναι ο μεγάλος αριθμός στίχων. Η δε δομή, πλοκή και τεχνική του διανθίζεται συνήθως από πλούσια καλολογικά στοιχεία που το κάνουν ιδιαίτερα δημοφιλές και κλασικό στο χρόνο.
Ιδιαίτερα επίσης χαρακτηριστικά του έπους είναι αφενός μεν ο αντικειμενικός του χαρακτήρας και αφετέρου ότι απαγγέλλεται και δεν τραγουδιέται.