by GEORGIA DIMITRAKOPOULOU 9 years ago
1303
More like this
ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ
AΡXΑΙΑΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ
Το περασμένο καλοκαίρι επισκεφτήκαμε με την οικογένειά μου, το αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου και παρακολουθήσαμε το δράμα Αντιγόνη, του Σοφοκλή. Το θέατρο της Επιδαύρου είναι ένα μέρος μαγικό. Σε μία χαράδρα το 340 π.Χ. ο Αργείος Πολύκλειτος, ο νεώτερος έχτισε το θέατρο της Επιδαύρου.
Είναι χωρητικότητας 13.000 θέσεων με θαυμάσια ακουστική. Στο Φεστιβάλ της Επιδαύρου έχουν εμφανισθεί μεγάλοι Έλληνες ηθοποιοί όπως ο Αλέξης Μινωτής, η Άννα Συνοδινού και η Μαρία Κάλλας. Θέμα της τραγωδίας Αντιγόνη, του Σοφοκλή, είναι η προσπάθεια της ηρωΐδας να θάψει το νεκρό αδελφό της, Πολυνείκη παρά την αντίθετη γνώμη του βασιλιά της Θήβας, Κρέοντα. Αμέσως κατάλαβα ότι δεν θα ζούσα κάτι συνηθισμένο. Η παράσταση ήταν διαφορετική, μοναδική, όχι εύκολη, με έβαζε να σκεφτώ και να αναρωτηθώ. Ήταν αρκετά δύσκολη και από τεχνικής πλευράς. Οι εναλλαγές στη φωνή και τις εκφράσεις, η κίνηση, τα κοστούμια διατήρησαν όχι μόνον το δικό μου ενδιαφέρον αλλά και των άλλων θεατών. Μου άρεσε ιδιαίτερα το σημείο όπου η Αντιγόνη υψώνει τη φωνή της στον Κρέοντα, χωρίς να φοβάται τον τίτλο του. Η Αντιγόνη ήταν συγκλονιστική. Έθεσε τους θεούς και τον νεκρό αδελφό της πάνω από τους νόμους των ανθρώπων. Συγκινήθηκα με την αυτοθυσία της και την ανθρωπιά της. Αν και φυλακισμένη ήταν ένας ελεύθερος άνθρωπος. Υπερασπίστηκε μέχρι θανάτου την τιμή της και την τιμή του αδελφού της. Αξίες και ιδεώδη της ελληνικής φυλής που με κάνουν υπερήφανη που είμαι κι' εγώ Ελληνίδα. Ουσιώδεις έννοιες στη ζωή, όπως είναι το καλό και το κακό, η γνώση και η απερισκεψία, η αδικία και η δικαιοσύνη γύριζαν μέσα στο μυαλό μου. Πέρασα πραγματικά καλά και διδάχτηκα, όπως άλλωστε είναι και ο σκοπός της τραγωδίας κατά το αρχαίο νόημά της.
Η ΜΟΡΦΗ του ΔΗΜΗΤΡΗ ΜΥΤΑΡΑ
Στον πίνακα κυριαρχεί η μορφή μιας γυναίκας, όχι και τόσο όμορφης, με ατέλειες όπως το μεγάλο κεφάλι και το μικρό σώμα, που μου προκαλεί απορία και ερωτηματικά γιατί να θέλει ο ζωγράφος να την παρουσιάσει δυσανάλογη. Ωστόσο δεν μπορώ να μην εκφράσω θαυμασμό, που με λίγες κινήσεις έφτιαξε αυτόν τον δυνατό πίνακα. Το πρόσωπό της είναι αρσενικό ή θηλυκό; Παραμένει ακαθόριστο. Η φύση της μορφής είναι δυναμική και σύγχρονη.
Η στάση του σώματός της ανέμελη και ξέγνοιαστη. Η ζωή της δείχνει να κυλάει δίχως δυσκολίες, όμως στο πρόσωπό της απεικονίζεται η σκληρότητα των χαρακτηριστικών της. Πόσο έχει αλλάξει η σύγχρονη γυναίκα! Άλλοτε άνδρας, κι' άλλοτε γυναίκα παλεύει μέσα στην καθημερινότητα να βρει την ταυτότητά της.
Η ΣΚΑΛΑ ΤΟΥ ΜΙΛΑΝΟΥ
Η Σκάλα του Μιλάνου είναι από τα πιο
διάσημα θέατρα της όπερας στον κόσμο. Είναι χωρητικότητας 2030 θέσεων. Τα κύρια καλλιτεχνικά δρώμενα είναι η όπερα, οι παραστάσεις μπαλέτου και οι συναυλίες κλασσικής μουσικής.
Το θέατρο κατασκευάσθηκε από τον αρχιτέκτονα Giuseppe Piermarini, κατόπιν εντολής της αυτοκράτειρας Μαρίας Θηρεσίας της Αυστρίας. Τα εγκαίνια του πραγματοποιήθηκαν στις 3 Αυγούστου του 1778 και η πρώτη παράσταση που δόθηκε ήταν η όπερα L' Europa riconosciuta του Antonio Salieri.
Στον Β΄Παγκόσμιο πόλεμο βομβαρδίστηκε, υπέστη σοβαρές ζημιές και κατέρρευσε η οροφή. Η βιασύνη για την ανοικοδόμηση όμως είχε σαν αποτέλεσμα την κακή ακουστική του θεάτρου. Ωστόσο στην οροφή τοποθετήθηκε ένας τεράστιος πολυέλαιος με 400 λαμπτήρες από φυσητό γυαλί Βενετίας.
Γνώρισε μεγάλη ακμή την περίοδο του μεσοπολέμου καθώς και την δεκαετία του 1970 με 300 περίπου παραστάσεις το χρόνο.
Από το 1991 λειτουργεί και η Ακαδημία του Θεάτρου της Σκάλα με 4 τμήματα:
Μουσική, Χορός, Θεατρικό Εργαστήρι και Καλλιτεχνική Διοίκηση.
ΔΡΟΜΟΣ ΜΕ ΜΗΧΑΝΕΣ ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑ ΚΑΙ ΜΑΙΖΩΝΟΣ
ΔΡΟΜΟΣ ΜΕ ΜΗΧΑΝΕΣ ΠΑΠΑΦΛΕΣΣΑ ΚΑΙ ΚΟΡΙΝΘΟΥ
ΔΡΟΜΟΣ ΜΕ ΜΗΧΑΝΕΣ
Είναι ο δρόμος που όλοι μας έχουμε μπροστά μας, η διαδρομή της ζωής που έχει τόσους ελιγμούς και στροφές και πρέπει να ελισσόμαστε για να αποφύγουμε τους διάφορους κινδύνους.
Είναι η μηχανή που θα ήθελα να έχω και να οδηγώ. Να έχω την ταχύτητα που μου χρειάζεται να αναπτύξω, την στιγμή που πρέπει για να ελιχθώ, γιατί πολλά πράγματα στην ζωή δεν είναι μία ευθεία, αλλά πολλές στροφές και πολλές δυσκολίες.
Κάθε δρόμος είναι μία ιστορία είτε καλή, είτε κακή.
Το πόσο δύσκολη θα είναι η διαδρομή, θα το μάθουμε στην πορεία της ζωής μας. Είτε με λακούβες, είτε με έργα σε εξέλιξη, είτε σε μορφή πίστας, για να μπορεί ο καθένας μας να αναπτύξει την ταχύτητα που θέλει να ταξιδέψει όπως θέλει και χωρίς φανάρια, να μην βρίσκει κίνηση και καθυστερεί ή εκνευρίζεται για να πάει στην δουλειά του.
Τι νόημα έχει η αρχή και το τέλος, αν ο δρόμος είναι μικρός ή μακρύς, αφού η ωραιότερη ομορφιά είναι η διαδρομή. Απόλαυσε την διάρκεια του χρόνου της! Αυτό είναι που θα μείνει στο τέλος.
ΑΣΠΡΟΜΑΥΡΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ
Η φωτογραφία μας δείχνει έναν φωτογράφο μετά από καταιγίδα να βρίσκεται στην κορυφή ενός βουνού και να φωτογραφίζει την γαληνεμένη τώρα πιά φύση. ΄Οταν βλέπω την εικόνα νιώθω γαλήνη και ηρεμία μπροστά στην απέραντη θάλασσα και τον ουρανό. Οι γκρίζοι τόνοι των χρωμάτων και ο χαμηλός φωτισμός μου δημιουργούν συναισθήματα μελαγχολίας και εγκατάλειψης στο μεγαλείο της φύσης. Μ' όλο που είναι μια ακίνητη εικόνα μπορεί κανείς να την κοιτάζει χωρίς να κουράζεται νιώθοντας την κίνηση της θάλασσας και του ουρανού.
TI EINAI ΠΟΙΗΣΗ;
Ποίηση είναι η τέχνη να φτιάχνεις φανταστικά κλαδιά που πάνω του όμως κάθονται αληθινά αηδόνια. Είναι η τέχνη της σύνδεσης της ευχαρίστησης με την αλήθεια.
Είναι η πιο όμορφη και αποτελεσματική μέθοδος για να μιλάς για διάφορα πράγματα, γι' αυτό έχει τόση σπουδαιότητα.
Είναι η πιο πυκνή μορφή προφορικής έκφρασης, η πιο συμπυκνωμένη έκφραση της ηθικότητας. Είναι μία από τις τέχνες που αποδίδουν περισσότερο, αλλά σαν επένδυση δίνει τόκους πολύ μεγάλους, πολύ αργά.
Η ποίηση υπαγορεύεται από ένα δαιμόνιο, αν και θα ήταν υπερβολή να το χαρακτηρίσει κανείς αγγελικό. Είναι ένα βίωμα που έγινε μαγικός λόγος.
Είναι ένα αυθόρμητο ξέσπασμα έντονων συναισθημάτων. Πηγή του είναι ο ποταμός συναισθήματων που συνάξαμε στο διάβα μας.
Ένα συναίσθημα έχει βρει την σκέψη μας, και η σκέψη έχει βρει λέξεις. Είναι σκέψεις που αναπνέουν και λέξεις που καίνε.
Η ποίηση λατρεύει να γιατρεύει τις πληγές που άνοιξε η λογική.
Η ποίηση είναι η μοναδική τέχνη την οποία οι άνθρωποι ακόμη δεν κατάφεραν να καταναλώνουν σαν σούπα.
ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ
Με τον όρο λογοτεχνία δηλώνουμε την τέχνη του λόγου. Το ενδιαφέρον στην μελέτη ενός λογοτεχνικού έργου δεν εστιάζεται μόνο στο θέμα, αλλά και στον τρόπο με τον οποίο είναι γραμμένο.
Τα λογοτεχνικά έργα κατατάσσονται σε τρεις μεγάλες κατηγορίες. Την πεζογραφία, την ποίηση και το θέατρο.
Σημαντικότερα είδη λόγου είναι:
Το μυθιστόρημα, το διήγημα, η νουβέλα, το σονέτο, η μπαλάντα, το ποιήμα, η τραγωδία και η κωμωδία.
Σπουδαίοι Έλληνες λογοτέχνες:
Μενέλαος Λουντέμης, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Νίκος Καζαντζάκης κ.α.
Από το 1901 απονέμεται ετησίως σ' έναν εν ζωή συγγραφέα από οποιαδήποτε χώρα, το βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας.
